W jesienną nostalgię doskonale wpisuje się jedno z ważniejszych świąt w roku – Święto Zmarłych. Czas, który bardzo często jest jedyną okazją do przemyśleń i refleksji nad własnym życiem… niestety w oparciu o zakończone już życie innych, znanych nam osób.
Biorąc pod uwagę fakt, iż „człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim” przywołujemy do wspomnień sylwetki osób, które odeszły od nas. Zastanawiamy się nas życiem i próbujemy znaleźć odpowiedź na pytania o jego sens. Jesienna pora niesie ze sobą smutek i zadumę. To czas, w którym nasi przodkowie obchodzili „Dziady”. Noc z 31 października na 1 listopada była uważana za najbardziej magiczny moment w roku, kiedy to zasłona między światem ludzi żywych a światem tych, którzy odeszli, jest najcieńsza. Wszystko co przynależało co jednego lub drugiego miejsca mogło się przenikać, łączyć i spotykać. Taka aura towarzyszy nam do dziś. Dzisiaj bardziej niż zwykle czujemy obecność Tych, którzy odeszli …
Dzień Wszystkich Świętych to dla Polaków również dzień pamięci narodowej. Okazja do refleksji nad przemijającą historią i potrzebą zachowania jej dla potomnych. Kultywując pamięć zmarłych osób zasłużonych dla Polski, zapalamy znicze w cmentarnych kwaterach wojskowych, na grobach powstańców, na bezimiennych mogiłach żołnierskich, w miejscach straceń, a także przy tablicach pamiątkowych poświęconych pamięci poległych w czasie wojen. Mają to być ziemskie symbole nieprzemijającej pamięci i wiary w to, że nie wszystko umiera.